Dit is een artikel uit het blad De Lotusvijver (site), zomernummer 2006.
Niet gestuurd door enig thema speurde ik doelloos het internet af naar een onderwerp om over te schrijven. Het plan was aanvankelijk om te schrijven over meditatie. Ik zou uitzoeken welke indeling er te maken is en de diverse meditatietypen beschrijven aan de hand van websites over dat onderwerp. Al snel ging het mis: de eerste website was meteen al holistic [1]. Er zijn van die dagen dat ik gemstone therapy en aanverwante aanpak slecht kan verdragen.
Wat nu te doen? Op de site 43 Things [2] kun je lijsten maken van zaken die je nog wilt ondernemen. De site heeft als credo ‘What do you want to do with your life?’ Je kunt zien welke wensen veel voorkomen, en de op een na meest voorkomende is ‘stop procrastinating’ (treuzel niet zo!). Maar liefst 8771 mensen hebben deze wens en ik verhoog dat tot 8772. Wat staat er op nummer één? Dat is natuurlijk ‘lose weight’. Een bescheiden aantal mensen willen ‘zen, find zen, get zen, be more zen’, of willen zelfs ‘be totally zen’. Een behoorlijk groter aantal mensen willen ‘learn buddhism’, ‘learn about buddhism’, ‘learn more about buddhism’ of ‘take refuge in buddhism’.
Het categoriseren van informatie op basis van zogenaamde tags geeft de mogelijkheid eenvoudig mensen te vinden die dezelfde interesse hebben. Deze methode wordt aangeduid met folksonomy [3]. De kenwoorden zijn vrij te kiezen, zodat een centrale aansturing van het zoeksysteem niet nodig is. Door het grote aantal mensen dat deelneemt en hun intensieve interactie wordt het systeem een afspiegeling van onze collectieve intelligentie. Zo doorfilosoferend kom ik tot de conclusie dat het internet bij uitstek een belichaming van het boeddhisme is. De impact van iedere internetgebruiker is zo gering dat hij verwaarloosbaar is maar als collectief zijn wij een ieder tot nut. De koan is: ‘kan een hond internetten’?
Vele sites gebruiken deze tags, zoals bijvoorbeeld flickr [4], the best way to store, search, sort and share your photos. Type het zoekwoord zen en verbaas je over wat je vindt, de foto van het paadje was er één van.
Een ander voorbeeld van het gebruik van tags is Stumbleupon [5]. Op deze site schrijven gebruikers beoordelingen van websites of webpagina’s. Daarnaast kunnen zij ze van tags voorzien, zodat anderen op basis hiervan naar aanbevolen websites kunnen gaan. De gebruikers kiezen zelf een gebruikersnaam en maken ook naam door de keuze van hun aanbevolen websites. Sommigen zijn echte specialisten op één onderwerp, anderen hebben er vele. Daarnaast bestaan er discussiegroepen. Ze zijn er over vele onderwerpen. Hiervan kun je lid worden en dan je kennis van zaken verbreiden onder de groepsleden. Zo zijn er uiteraard ook groepen over zen [6] en boeddhisme [7].
Nog een voorbeeld van het gebruik van tags is te vinden op del.icio.us [8], een social bookmarks manager.
Je kunt zoeken op tags om sites te vinden of kijken wat een gebruiker nog meer voor interessante sites heeft.
In de popular subcategorie van deze site vind ik zomaar buildyourmemory [9] over het verbeteren van je geheugen.
En aangezien het leuk zou zijn als ik iedereen in de zendo bij naam zou kennen, moet ik dat toch eens leren.
Ik vergeet dat steeds weer. Bij de persoon die deze site bij zijn favorieten zette (bookmarken), vond ik ook wefeelfine [10], an exploration of human emotion, in six movements. Deze site zoekt weblogs (on-line dagboeken) af naar zinnen met ‘I feel’ of ‘I am feeling’ en pikt er de emoties uit. Vaak lukt het ook om het geslacht, de woonplaats en zelfs de weersomstandigheden uit de tekst te distilleren.
Deze kunnen op zes manieren aan ons worden getoond.
In de mode madness zweven de gevoelens als kleine bolletjes door de ruimte, ze stuiteren tegen de wand of verzamelen zich om je muiscursor.
Klikken op zo’n bolletje kan een onprettige boodschap opleveren want iemand schreef in zijn of haar weblog: ‘i just feel like doing nothing but isolating myself and playing video games till i die at times’.
Het is waarschijnlijk niet zo verrassend dat er meer gevoelens beschreven worden als het regent of sneeuwt dan als de zon schijnt. Wat mij wel verbaasde is dat mannen tot een veel hoger gemeten gemiddelde komen aan gevoelsuitingen dan vrouwen. Met hun gevoelsarmoede valt het dus wel mee, het ontbreekt hen waarschijnlijk aan een welwillend luisterend oor.
Het vervreemdende effect van deze websites komt het beste tot zijn recht met daarbij aansluitende muziek. Op de Zenradio [11] pagina luister je naar moderne muziek die je zelfs zen zou kunnen noemen.
Kennelijk heb ik grote behoefte aan semi-nutteloze interactie want ik werd gegrepen door interact 10 ways [12] waarin je met op tien manieren met afbeeldingen kunt werken. Je kunt bijvoorbeeld een afbeelding overtekenen terwijl die afbeelding vervaagt en ook zien wat anderen ervan gemaakt hebben. Van deze tien projecten was degene die mij het meeste aansprak die waarbij een foto opgebouwd is uit andere kleine foto’s [13]. Door op zo’n kleine foto te klikken, zoom je in en wordt het (vaak) kleine gezichtje groter en bestaat dan ook zeer uit kleine foto’s. Dit kun je oneindig herhalen, ieder persoon blijkt te bestaan uit andere personen.
